روابط فرانسه و ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا پایان دوران دوازدهم ریاست جمهوری

از زمان انقلاب اسلامی، روابط ایران و فرانسه تحت تأثیر مجموعه‌ای از عوامل و شرایط متغیر بین‌المللی و منطقه‌ای بوده است. سؤال اصلی این است که روند روابط فرانسه و ایران پس از انقلاب اسلامی تا دوران ریاست جمهوری آقای روحانی چگونه بوده است؟ یافته‌ها نشان می‌دهد که این روابط در برخی مقاطع، شرایط برای توسعه روابط مساعد بود و در برخی دیگر، چالش‌ها و تغییرات سیاسی، موجب تضعیف مناسبات شده است. براین اساس، بررسی جهت‌گیری سیاست خارجی دو کشور در این دوره زمانی می‌تواند ضمن روشن ساختن عوامل مؤثر بر روابط، علت اتخاذ سیاست‌های خاص را مشخص نموده و به تبیین راهبردهای مؤثر در تعامل با کشوری مهم در اتحادیه اروپا کمک کند. پژوهش به روش تبیینی و با اسناد کتابخانه‌ای گردآوری‌شده است.

France-Iran Relations from the Victory of the Islamic Revolution to the End of the Twelfth Presidential Term

                                                                        Mozhdeh Barati Moghaddam

  Mohsen Rostami

Abstract

Since the Islamic Revolution, the relationship between Iran and France has been influenced by a range of changing international and regional factors. The main question of this study is: How have the relations between France and Iran evolved from the Islamic Revolution up to the presidency of Mr. Rouhani? The findings show that during some periods, conditions were favorable for the development of bilateral relations, while in others, political challenges and changes led to weakened ties. Accordingly, examining the foreign policy orientations of the two countries during this period can clarify the factors affecting their relations, explain the rationale behind specific policies, and help formulate effective strategies for engaging with an important EU member state. This research has been conducted using an explanatory method and is based on library and documentary sources.

Keywords: Iran, France, foreign relations, realism.

منابع

ازغندی، علیرضا(۱۳۷۸)، تنش‌زدایی در سیاست خارجی، مورد، جمهوری اسلامی ایران 78-۶۷، مجله سیاست خارجی، سال سیزدهم، شماره ۴.

بزرگمهری، مجید(1375)، روابط ایران و فرانسه در دهه اول انقلاب اسلامی، مجله اطلاعات سیاسی و اقتصادی، سال یازدهم، شماره سوم و چهارم، آذر و دی‌ماه.

حاجی یوسفی، امیرمحمد(۱۳۸۲)، ایران و رژیم صهیونیستی ، چاپ اول، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).

حیدری، ناصرالدین(1392)، مدل تصمیم‌گیری شهودی چندوجهی و برنامه هسته‌ای و موشکی ایران؛ تمرکز بر قطعنامه 1929، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال شانزدهم، زمستان، شماره 4

خالوزاده، سعید(!385)، اتحادیه اروپا، چاپ اول، تهران: انتشارات سمت.

خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، 6/9/78.

دهشیری، محمدرضا(1380)، چرخه آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی در سیاست خارجی ج.ا.ایران، مجله سیاست خارجی، سال پانزدهم، شماره 2، تابستان.

دهقانی فیروزآبادی، سید جلال و مهدی عطایی(1393)، گفتمان هسته‌ای دولت یازدهم، فصلنامه مطالعات راهبری، بهار، شماره 63

 دهقانی فیروزآبادی، سید جلال و وحید نوری(1391)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره اصول‌گرایی، تهران، دانشگاه امام صادق(ع)

دولاگورس، پل ماری(2003)، به‌تنهایی به ضد همگان، لوموند دیپلماتیک فارسی، شماره 200302.

ذوقی، ایرج(1381)، مسائل سیاسی و اقتصادی نفت ایران، چاپ اول، تهران: نشر پازنگ.

رمضانی، روحالله(1380)، چارچوبی تحلیلی برای سیاست خارجی ج.ا. ایران، ترجمه علیرضا طیب، چاپ اول، تهران: نشر نی.

زرخواه، مهدی(1391)، بررسی روابط سیاسی ایران و فرانسه بین سالهای 1354 تا 1376، تهران: دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.

ستوده آرانی، محمد(1380)، رابطه ساختار-کارگزار، چارچوبی برای مطالعه تحول سیاست خارجی ایران، مجله سیاست خارجی، سال پانزدهم، شماره یک.

سیگ گری(1384)، همه‌چیز از او می‌ریزد، ترجمه علی بختیاری، چاپ اول، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.

شکیب مهر، منصور(!374)، مطالعه پروژه‌های تحریم‌های اعمال‌شده سازمان ملل 1994-1990، تهران: رساله کارشناسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران.

مجتهد زاده، پیروز(1373)، کشورها و مرزها در منطقه ژئوپلیتیک خلیج‌فارس، ترجمه و تنظیم حمیدرضا ملک محمدی نوری، چاپ اول، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.

مولانا، حمید و منوچهر محمدی(1387)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره دکتر احمدی‌نژاد، تهران، نشر دادگستری.