مدلسازی حل‌وفصل منازعات منطقه¬ای بر اساس رویکرد ژئوپلیتیک صلح‌آفرینی « مطالعه موردی: منازعه سوریه

     موقعيت­هاي ژئوپلیتیک، رویکردهای کنشی ویژه­ای برای رویارویی با اختلافات و یا فرایندهای اختلاف آفرین داشته است. این رویکردها را می‌توان به دودسته‌ی رویکردهای سنتی و رویکردهای نوین دسته­بندی کرد. در رویکردهای سنتی، تصرف سرزمین، نظامی­گری، بازدارندگی، استفاده ابزاری از اقوام و مذاهب و در رویکردهای نوین صلح‌آفرینی، پایداری اکولوژی، رویکرد انتقادی و ژئوپلیتیک مقاومت در دستور کار قرار دارد که در فرایند حل‌وفصل اختلافات و منازعات از توان بالایی برای صلح­آفرینی و آشتی همگانی برخوردارند. درواقع رویکردهای صلح‌آفرینی بر منافع و نیازهای مشترک که زمینه­ساز همکاری و همگرایی است، تمرکز دارند. باگذشت شش سال از منازعه­ی طولانی و پیچیده­ی سوریه، رویکردهای سنتی ژئوپلیتیک در سه مقیاس (ملی، منطقه­ای و فرا منطقه‌ای)، از حل‌وفصل منازعه ناتوان بوده و کنش­های خصومت­آمیز و خشونت­آمیز همچنان قربانی می­گیرد. این مقاله به دنبال پاسخ­گویی به این سؤال است که چگونه می­توان با به‌کارگیری رویکردهای ژئوپليتيک، به حل‌وفصل منازعه­ی سوریه دست‌یافت به صورتی که منافع و رضایت تمام بازیگران برآورده شود؟ در پاسخ به این سؤال می­توان گفت به نظر می­رسد یافتن منافع مشترک میان بازیگران و کنشگران با اتخاذ رویکردهای ژئوپلیتیک صلح آفرین و غیر سنتی در مقیاس­های (ملی، منطقه­ای و فرا منطقه‌ای) می­تواند به حل‌وفصل منازعه سوریه بیانجامد. نتایج پژوهش حاکی از آن است سه رویکرد صلح جغرافیایی، ژئوپلیتیک انتقادی و ژئوپلیتیک مقاومت در حل‌وفصل منازعه­ی سوریه تأثیر بسزایی دارد و روش‌های برآمده از این رویکردها توان حل‌وفصل منازعه سوریه را دارد.

گالری

نظرات