تبیین راهبردهای تأمین امنیت‌ انرژی پکن در کانون‌های مهم انرژی مطالعۀ موردی؛ آوردگاه راهبردی غرب آسیا

     اندیشمندان حوزۀ اقتصاد سیاسی با استناد به
روندهای جاری، قرن 21 را قرن ژئواکونومیک نامیده‌اند؛ ازنظر ایشان یکی از چالش‌های
مهم جهانی در این قرن، چالش بر سر منابع انرژی با تأکید بر نفت و گاز است که به‌نوبۀ
خود سبب گردیده است تا کانون‌های مهم انرژیک همچون آوردگاه راهبردی غرب آسیا و
مشخصاً حوزۀ خلیج‌فارس به‌عنوان هارتلند اقتصادی و بیضی راهبردیِ انرژی که 60 درصد
نفت و حدود 40 درصد ذخایر گازیِ جهان را به خود اختصاص داده است جایگاه ویژه‌ای را
در سیاست خارجی قدرت‌های بزرگِ جهانی به‌خصوص جمهوری خلق چین احراز نماید. با علم
به اهمیت مقولۀ امنیت انرژی، پرسشی که نگارندگان پژوهش پیشرو با رویکردی توصیفی ـ
تحلیلی درصدد پاسخ به چرایی آن برآمده‌اند چنین ترتیب بندی شده است که جایگاه
جمهوری خلق چین در اقتصاد انرژی حوزۀ راهبردی خلیج‌فارس چگونه ارزیابی می‌گردد؟
فرضیه‌ای که از معبر پرسش فوق مطرح‌شده ناظر بر آن است که طی سالیان اخیر پکن به سبب
رشد فزایندۀ اقتصادی نیازمند تنوع‌بخشی به منابع انرژی و کاهش آسیب‌پذیری‌های
راهبردیِ بر خواسته از آن به‌عنوان چشم اسفندیار خود بوده است؛ ازاین‌رو با
رویکردی عمل‌گرایانه کوشیده است تا ضمن برقراری رابطه با حوزۀ راهبردی خلیج‌فارس
به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کانون‌های مهم تولید انرژی دنیا خود را از حاشیه به متن
اقتصاد انرژی این منطقۀ راهبردی وارد نماید.

گالری

نظرات