الگوی چرخه حیات برند شخصی- سیاسی در ایران مطالعه موردی حیات سیاسی چهار رئیس‌جمهور

حیات ابر برندهای شخصی- سیاسی که به مقاطع بالای پست¬های سیاسی می¬رسند، فارغ از کنشگری در نظام¬های سیاسی و فرهنگی مختلف، همواره دارای نقاط عطف متعددی است. بر اساس نظریه خطی چرخه عمر، هر محصول از زمان خلق ایده تا افول، متناسب با مطلوبیت ذاتی و تقاضای زمانی منعطف در بازار، مراحلی را طی می¬کند. پرسش این است یک سیاستمدار به¬عنوان محصول بازار سیاست، دارای چه چرخه عمر مشخصی است؟ ساختار سیاسی چقدر سبب وقوع مراحل مشابه در چرخه عمر برندهای سیاسی می¬شود؟ تحقیق حاضر، به‌منظور بازشناسی مقاطع مهم حیات فردی و حرفه¬ای برندهای شخصی-سیاسی ایران، بعد از انقلاب اسلامی و ارائه الگوی چرخه عمر برندهای شخصی- سیاسی درون حاکمیتی انجام شد. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق کیفی و استراتژی تحلیل تماتیک سه مرحله¬ای؛ زندگینامه، تصاویر و کلیپ¬های انتخاباتی برندهای منتخب؛ ادوار و نقاط عطف زندگی چهار شخصیت (اکبر هاشمی رفسنجانی، محمد خاتمی، محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی) که با استفاده از برنامه برند سازی به مقام ریاست جمهوری رسیدند، موردبررسی قرار گرفت. یافته¬های تحقیق نشان داد افراد موردبررسی، طی دوره حیات سیاسی 22 مقطع مهم را در پنج مرحله اساسی کاشت، داشت، برداشت و نگهداشت (صیانت) و فروپاشی برند پشت سر گذاشتند که این فرایند، در قالب الگوی چرخه عمر سیاسی برندها ارائه شد.

Knowledge of political interpretation

Vol 4, No 12 Summer 2022

ppt 1-29 Received: 14, MAY, 2022

Accepted: 12, AUG, 2022

Personal-political brand life cycle model in Iran (A Case Study of the Political Life of the Four Presidents(

Mohsen Mirzaabolhassankhan Elchi[1]

Abstract

The life of personal-political superbrands who reach the top of political positions, regardless of the type of political system and cultural environment in which they operate, always has several turning points. According to the life cycle linear theory, each product goes through stages from the time of idea creation to the decline, commensurate with the inherent desirability and flexible time demand in the market.The question is, does a politician have a certain life cycle as a product of the political market? To what extent does the political structure cause similar events and stages in the life cycle of personal-political brands? The present study was conducted to identify important periods in the personal and professional life of personal-political brands in Iran after the Islamic Revolution and also to present the life cycle model of personal-political brands within the government. Three-step thematic analysis strategy; Biographies, effective images and election clips of selected brands; Periods, periods and turning points in the lives of four personalities (Akbar Hashemi Rafsanjani, Mohammad Khatami, Mahmoud Ahmadinejad and Hassan Rouhani) who have reached the presidency using the branding program have been examined.Findings showed that during the period of political life, the subjects underwent 22 important stages in the five basic stages of planting, holding, harvesting and maintenance (preservation brand collapse. This process was presented in the form of a brand life cycle model.

key words: Personal brand, personal political brand, life cycle, life of politicians

[1]Ph.D. in Communication Sciences, Islamic Azad University Science and Research Branch,Tehran, Tehran, Iran. Mohsenilchi@gmail.com

منابع

ابراهیمی، ابوالقاسم (1394)، شناسایی عوامل مؤثر بر انتخاب نشان سیاسی با تأکید بر انتخابات ریاست جمهوری (1392)، تهران: پژوهشنامه علوم سیاسی، سال یازدهم.

ابو المعالی، خدیجه (1391)، پژوهش کیفی؛ از نظریه تا عمل، چاپ اول، تهران: نشر علم.

اسپیلر، لیزا و برگنر، جف (1394)، برند سازی نامزد انتخاباتی، ترجمه رسول بابائی، تهران: انتشارات بازاریابی.

افشانی، فریده (1393)، مطالعه برند سازی شخصی سیاسی چگونگی مدیریت آن در انتخابات، تهران: فصلنامه مطالعات انتخابات، سال سوم، شماره 8-7.

بابائی، رسول (1395)، برندی که برای برنده شدن می‌جنگد، وبگاه فرصت امروز. نشانی:

shorturl.at/tvwFZ

جعفر پیشه، خلیل (1397)، آیین برند سازی شخصی، تهران: انتشارات بازاریابی.

دلیری، جواد (1395)، بررسی شاخص‌های برند سازی شخصی سیاسی ترامپ در بازنمائی رسانه‌ای، فصلنامه رسانه، سال بیست هشتم. شماره دوم.

شمسی، جعفر (1394)، بازاریابی در زمین سیاست و انتخابات، تهران: نشر فرهنگ صبا.

طیبی ابوالحسنی، سید امیرحسین (1398)، درآمدی بر روش تحقیق: رویه‏های استاندارد تحلیل داده‏های کیفی، فصلنامه سیاست­نامه علم و فناوری، دوره 9، شماره 2، شماره صص 95-67

کاتلر، فلیپ، کلر و کولین کلر (1397)، مدیریت بازاریابی، ترجمه مهدی امیر جعفری، تهران: موسسه علمی و فرهنگی «نص».

کوالینا، ووسیچ، فالکوفسکی، آندره و نیومن، بروس آی (1393)، بازاریابی سیاسی، ترجمه حمیدرضا عسگری و شهاب طلائی شکری، تهران: انتشارات کتاب مهربان.

مارشمنت، جنیفر لیز (1394)، بازی بازاریابی سیاسی، ترجمه رسول بابائی، تهران: انتشارات سیته.

محمدیان، محمود و شمسی، جعفر (1388)، مبانی نظری بازاریابی و تبلیغات سیاسی، تهران: موسسه کتاب مهربان.

مقدم، فرزاد (1394)، برند سازی در سیاست، روزنامه دنیای اقتصاد، به نشانی:

shorturl.at/aG023

نرگسیان، عباس، امینی کسبی، حسین (1393)، تأثیر شخصيت برند سياسي بر مشارکت سياسي مطالعه موردي: شهروندان منطقه پنج شهر تهران»، فصلنامه تحقیقات بازاریابی نوین، سال پنجم، شماره دوم. شماره 71.

نیومن، بروس آی (1391)، بازاریابی انبوه در سیاست، ترجمه آرام اطاعتی و امید مهدیه، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.

نیومن، بروس ال (1397)، انقلاب بازاریابی در سیاست، ترجمه شهاب طلائی شکری و مهدی عبدالحمید، تهران: انتشارات بازاریابی.

Asmarianaki. Maria, (2017), “Personal Branding by Politicians: Investigating The Effect of Personalized Communication As A Personal Branding Strategy Used By

Politicians To Influence Individuals ‘Intention To Vote”, Master’s Thesis, Faculty of Humanities, Tilburg University, P:44.

Hassan.Ali, et al, (2021), “Understanding athlete brand life cycle”, Journal of Sport in Society, Vol:24(2),P:182.

Jain.Varsha, et al, (2018), “Exploring and consolidating the brand personality elements of the political leader”, Spaish Journal of Marketing, Vol:22(3), PP:298-300.

Keller,Kevin Lane. (2008), Strategic Brand Management: Building, Measuring and Managing Brand Equity. New Jersey: Pearson Education Inc.

Malhotra Surya.Preeti, Jha. Amaresh, (2021), “Branding Attributes of Political Parties and Leaders in India”, Global Media Journal, Vol:19(43), P:264.

Mantulenko.V.V, Yashina. E. Z., Ashmarina. S.I, (2019), “Personal Brand of University Teachers in the Digital Age”, Digital Age: Chances, Challenges and Future, Vol:84,P:62.

Nakanishi, M.& Cooper, L. G. & Kassarjian, H. 1974. “Voting for a Political Candidate Under Conditions of Minimal Information”. Journal of Consumer Research.Vol:1(2).

Nazemi.Mehdi,Seyed Morteza Azimzadeh, Mahdi Talebpour, D. Todd Donavan, (2020), Annals of Applied Sports Science,Vol:8(2).P:6.

Nowell Lorelli S. & Norris Jill M. & White Deborah E. & Moule Nancy J. 2017. “Thematic Analysis: Striving to Meet the Trustworthiness Criteria”. International of Qualitative Methods,Vol:16.

Puomisto.Tommi, (2020), “Building a Personal- Political Brand Using Facebook and Instagram Advertising”, Master’s Thesis, School of Business and Economics, Jyvaskyla University, P:73.

Scammell, M. (2007), “Political brands and consumer citizens: The rebranding of Tony Blair”. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, Vol:611(1)