تبیین الگوی دوستی جمهوری اسلامی ایران و حزب الله لبنان در قالب محور مقاومت با تأکید بر نظریه موازنه قدرت | فصلنامه علمی تخصصی دانش تفسیر سیاسی

تبیین الگوی دوستی جمهوری اسلامی ایران و حزب الله لبنان در قالب محور مقاومت با تأکید بر نظریه موازنه قدرت

نویسندگان


چکیده

چکیده خاورمیانه منطقه¬ای حساس و استراتژیک است که بعد از جنگ جهانی دوم و به‌ویژه در چند دهه اخیر، کانون منازعات و تعارضات منطقه¬ای بوده است. یکی از بازیگران اصلی و قطب مهم این منطقه، ایران است که می¬کوشد با طرح دوستی با بعضی از کنشگران یا کشورهای خاورمیانه، توان بازدارندگی خود را در قبال قدرت¬های مداخله¬گر خارجی، به‌ویژه آمریکا و هم¬پیمانان منطقه¬ای آن‌ها، مخصوصاً اسرائیل افزایش دهد. حزب‌الله لبنان بازیگری است که ج.ا.ا ایران برای رسیدن به این هدف با او طرح دوستی ریخته و در حال همکاری است، هدف این پژوهش پاسخ به این سؤال اصلی است که چگونه می¬توان الگوی دوستی ج.ا.ا ایران و حزب‌الله لبنان را بر اساس نظریه موازنه قدرت تحلیل کرد؟ ج.ا.ا ایران با اقدامات خاصی از قبیل تقویت هویت شیعی در عرصه فرهنگی، تلاش برای سهم بیشتر قدرت در حوزه سیاسی و بهینه شدن وضعیت شهروندی در عرصه اجتماعی سهم بسزایی در رشد و پیشرفت و کسب موفقیت شیعیان لبنان به‌خصوص جنبش حزب‌الله، داشته است. یافته¬های تحقیق نشان می¬دهد که چنانچه بازیگری چون حزب‌الله در کنار ایران در محور مقاومت وجود نداشت، ج.ا.ایران اکنون در شرایط بسیار سخت¬تری و دشوارتری برای مقابله با تهدیدات اسرائیل، آمریکا و متحدان غربی¬اش و نیز کشورهای محافظه¬کار هم¬پیمانش که در محور محافظه¬کار قرار دارند، مواجه بود. پژوهش حاضر از نوع تحلیلی -توصیفی بوده و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه¬ای-اسنادی است.


Knowledge of political interpretation

Vol 4, No 13, Autumn2022

ppt 128-154 Received: 08, JUL, 2022

Accepted: 17, SEP, 2022

Explaining the mModel of Friendship Between the Islamic Republic of Iran and Lebanon's Hezbollah in the Form of the Axis of Resistance, Emphasizing the Balance of power Theory

Alireza samiee esfahani[1]

Seyyed Asghar Bagherinejad[2]

Hamidreza Khosravi[3]

Abstract

The Middle East is a sensitive and strategic region that has been the center of regional disputes and conflicts after the Second World War and especially in the last few decades. One of the main players and an important pole in this region is Iran, which tries to strengthen its deterrence against foreign interventionist powers, especially the United States and its regional allies, by establishing friendship with some actors or countries in the Middle East. - Increase them, especially Israel. Lebanon's Hezbollah is an actor with which Iran's JPA has made a friendship plan and is cooperating with it to achieve this goal. Did Hezbollah analyze Lebanon based on the balance of power theory? With special measures such as strengthening the Shiite identity in the cultural field, striving for a greater share of power in the political field, and optimizing the citizenship status in the social field, Iran has made a significant contribution to the growth and progress and success of the Lebanese Shiites, especially the Hezbollah movement., had. The findings of the research show that if an actor like Hezbollah did not exist alongside Iran in the axis of resistance, Iran would now be in a much tougher and more difficult situation to deal with the threats of Israel, America and its Western allies, as well as He was faced with the conservative countries of his alliance, which are located in the conservative axis. The current research is analytical-descriptive and the method of collecting library-documentary information.

Key words: Lebanon's Hezbollah, Islamic Republic of Iran, ResistanceFront, Balance of Power, Friendship Model



[1]Associate Professor, Department of Political Science, Faculty of Humanities, Yasouj University. Alireza.samiee.esf@gmail.com

[2]Master of Political Science, Faculty of Humanities, Yazd University,Iran.

sayedabn@gmail.com

[3]Master of International Relations, Faculty of Humanities, Yazd University,Iran.

hamidreza.khosravi@gmail.com


منابع

احمدی، عباس (1390)، ایران، انقلاب اسلامی و ژئوپلیتیک شیعه، چاپ اوّل، تهران: اندیشه‌سازان نور.

بیگی، م. (1388)، قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران «مطالعه موردی لبنان»، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق.

سیف زاده، حسین (1384)، سیاست خارجی ایران، چاپ اوّل، تهران: نشر میزان.

سیف زاده، حسین (1384)، مبانی و مدل­های تصمیم‌گیری در سیاست خارجی، چاپ چهارم، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین­المللی.

آدمی، علی (1391)، «بحران بحرین و امنیت منطقه­ای جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه راهبرد، سال بیست و یکم، شماره شصت و دوّم، صص 168-141.

آدمی، علی؛ الهام کشاورز مقدّم (1394)، «جایگاه مجموعه امنیتی محور مقاومت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال چهارم، شماره چهاردهم، صص 19-1.

اقبال، اسماعیل (1387)، «پیامدهای جنگ غزه بر بازدارندگی اسرائیل»، فصلنامه مطالعات فلسطین، دوره جدید، شماره یازدهم، صص 62- 51

افتخاری، قاسم و علی باقری دولت‌آبادی (1389)، «اعمال فشار آمریکا و تشدید گرایش ایران به استراتژی بازدارندگی»، فصلنامه سیاست، سال چهارم، شماره شانزدهم، صص 20-1

امام‌جمعه زاده، سید جواد؛ مجتبی تویسرکانی (1389)، «شورای همکاری خلیج­فارس در میان ژئوپلتیک سلطه و ژئوپلیتیک مقاومت»، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست­وچهارم، شماره یکم، صص 249-317

بصیری، محمدعلی و دیگران (1395)، «بسترهای شکل­گیری و تداوم تروریسم در خاورمیانه مطالعه موردی داعش در عراق و سوریه»، فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، سال پنجم، شماره نوزدهم، صص 71-51

جعفری ولدانی، اصغر؛ سید علی نجات (1392)، «نقش قدرت‌های منطقه­ای در بحران سوریه (1393- 1390)»، مجله مطالعات خاورمیانه، سال بیستم، شماره هفتاد و پنجم، صص 176- 141

جمال‌زاده، ناصر؛ محمد آقایی (1394)، «تاثیر ایران هراسی در رقابت تسلیحاتی اعضای شورای همکاری خلیج فارس»، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال ششم، شماره اول، صص 19- 47

چگنی­زاده، غلامعلی و دیگران (1392)، «تأثیر تحولات سوریه بر الگوی تعاملی میان ایران و ترکیه؛ الگوی مفهومی و نظری»، فصلنامه آفاق امنیت، سال ششم، شماره بیستم، صص 110-61

خان­بیگی، احمد (1392)، «تأثیر سیاست آمریکا و اروپا در قبال بحران سوریه بر اختلافات فرا آتلانتیک»، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست­و هفتم، شماره چهارم، صص 1036- 1013

رنجبر، مقصود (1382)، «تهدیدات اسرائیل علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه اندیشه انقلاب اسلامی، سال دوم، شماره ششم، صص 252- 233

زاده علی، مهدی؛ دلیر، سعید زاده (1388)، «ایران _ اسرائیل: موازنه­ای نابرابر»، فصلنامه مطالعات منطقه­ای، سال نهم، شماره سی و پنجم، صص 90- 67

سبزیان موسی­آبادی، علیرضا؛ هانیه مظفری (1388)، «اهداف و پیامدهای جنگ 22 روزه رژیم صهیونیستی علیه غزه»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین­المللی، شماره دوم، صص 56- 27

سلیمی، حسین؛ مجتبی شریعتی (1393)، «منافع ملی جمهوری اسلامی ایران؛ تداوم یا انقطاع حمایت از نظام کنونی سوریه؟»، مجله سیاست دفاعی، سال بیست­و سوم، شماره هشتاد و نهم، صص 104- 71

سیفی، عبدالمجید؛ ناصر پور حسن (1395)، «موازنه همه­جانبه و ائتلاف­سازی عربستان سعودی در قبال جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین­المللی، سال هفتم، شماره بیست و ششم، صص 011- 85

شعرباف، (1380)، «بازدارندگی اسرائیل و استراتژی حزب‌الله»، فصلنامه مطالعات فلسطین، سال دوم، شماره هفتم، صص 25- 24.

شفیعی، مرادی (1388)، «تاثیر جنگ 33 روزه لبنان بر موقعیت منطقه­ای ایران»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین­المللی، شماره نخست، صص 46- 41

صادقی، سید­­­­ شمس‌الدین و کامران لطفی (1395)، «بحران یمن: جدال ژئوپلیتیکی محور محافظه­کاری با محور مقاومت اسلامی»، فصلنامه سیاست جهانی، شماره یکم، صص 76- 45

فرزندی، عباسعلی (1391)، «اهمیت راهبردی سوریه برای ایران»، ماهنامه پیام انقلاب، شماره شصت و دوم

قربانی نژاد، ریباز؛ عبدالرضا فرجی نژاد (1395)، «تبیین تأثیر عوامل فرهنگی بر تنش و منازعه در خاورمیانه»، فصلنامه مطالعات میان فرهنگی، سال یازدهم، شماره بیست و هشتم، صص 189-165.

کرمی، جهانگیر (1380)، «تأثیر محیط امنیت منطقه­ای بر سیاست دفاعی دولت‌ها»، مجله سیاست دفاعی، شماره سی و چهارم، صص 47- 72

کریمی، علی؛ رضا گرشاسبی (1394)، «ماهیت سیاسی جریان­های تکفیری سوریه»، فصلنامه مطالعات ملی، سال شانزدهم، شماره شصت و سوم، صص 120- 101

گلشنی، علیرضا و محسن باقری (1391)، «جایگاه حزب‌الله لبنان در استراتژی بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین­المللی، شماره یازدهم، صص 156- 123

میرفخرایی، هوشنگ (1366)، «مباحث روابط بین­الملل: نظریه موازنه قوا»، مجله سیاست خارجی، شماره سوم، صص 492- 481

متّقی، افشین؛ شهریار فرجی نصیری (1391)، «تحلیلی ژئوپلیتیک بر سیاست یکجانبه­گرایی ایالات متحده آمریکا در منطقه خاورمیانه از منظر سازه‌انگاری»، مجلّه دانش سیاسی و بین‌الملل، سال اوّل، شماره دوّم، صص 102- 89

موسوی، سید حسین (1388)، «الگوی ثبات سیاسی و مقاومت ضد صهیونیستی در لبنان و پیامدهای منطقه­ای»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، سال پانزدهم، شماره پنجاه و هفتم، صص 6-1

نسّاج، حمید و دیگران (1393)، «تأثیر شکاف عقیدتی شیعه و سنّی در روابط سیاسی میان ایران و مصر پس از سقوط مبارک»، فصلنامه جامعه‌شناسی سیاسی جهان اسلام، سال دوّم، شماره دوّم، صص 128-105.

نیاکویی، امیر؛ حسین بهمنش (1391)، «بازیگران معارض در سوریه: اهداف و رویکردها»، فصلنامه روابط خارجی، سال چهارم، شماره چهارم، صص 136- 97

وندنوروز، جواد (1394)، «اولویت­های سیاست خارجی رژیم صهیونیستی در قبال ایران»، فصلنامه مطالعات افکار عمومی، سال چهارم، شماره 13، صص 189- 178

کلیدواژه‌ها