بازشناسی پارادایم‌های توسعه‌نیافتگی ایران از دیدگاه نخبگان نوین

مقاله‌ی مطروحه یک پژوهش کمی است که با روش ترکیبی پارادایمی- پیمایشی انجام‌شده است. در این مقاله ‌کوشیده شد تا بر اساس آزمون فریدمن، اولویت و رتبه‌ی پارادایم‌های ساختار فرهنگی، ساختار سیاسی و ساختار حقوقی در میزان توسعه‌نیافتگی جامعه‌ی ایران مشخص شود. از طرفی، تلاش شد تا بر اساس آزمون تی‌مستقل و آزمون من‌ویتنی، میانگین توسعه‌نیافتگی بین مردان و زنان و میانگین توسعه‌نیافتگی بین افراد مجرد و متأهل سنجیده شود. برآیند حاصله، حاکی از آن است که مقایسه‌ی میانگین رتبه‌ها نشان می‌دهد که در بین سه پارادایم ساختار فرهنگی، ساختار سیاسی و ساختار حقوقی، مهم‌ترین پارادایم توسعه‌نیافتگی به ترتیب ساختار فرهنگی 00/3، ساختار حقوقی 78/1 و ساختار سیاسی 22/1 می‌باشد. همچنین رابطه‌ی بین مردان و زنان و میزان توسعه‌نیافتگی نشان می‌دهد؛ چون مقدار سطح معناداری آزمون تی مستقل برابر با 515/0 گزارش‌شده است و این مقدار بالای 05/0 است، در سطح خطای 5% می‌توان نتیجه گرفت که میانگین توسعه‌نیافتگی مردان و زنان یکسان است؛ بنابراین فرضیه پژوهش تایید می‌شود. از طرفی چون مقدار سطح معناداری آزمون من ویتنی برابر با 297/0 گزارش‌شده است و این مقدار بالای 05/0 است، در سطح خطای 5% می‌توان نتیجه گرفت که میزان توسعه‌نیافتگی افراد مجرد و متاهل یکسان است؛ بنابراین فرضیه پژوهش تایید می‌شود.

Knowledge of political interpretation

Vol 4, No 14, Winter 2022

                                                  ppt 118-147 Received: 09, NOV, 2022

                                                                                            Accepted: 04, FEB, 2023

Recognizing Iran's underdevelopment paradigms from the perspective of modern elites

  Siyavash.mousavi

Abstract

The proposed article is a quantitative research that was conducted with a combined paradigm-survey method. In this article, based on Friedman's test, the priority and rank of paradigms of cultural structure, political structure and legal structure were determined in the degree of underdevelopment of Iranian society. It was also tried to measure the average underdevelopment between men and women and the average underdevelopment between single and married people based on independent t-test and Mann-Whitney test.

The result indicates that the comparison of the average ranks shows that among the three paradigms of cultural structure, political structure and legal structure, the most important paradigm of underdevelopment is cultural structure 3.00, legal structure 1.78 and political structure 1.22 respectively It also shows the relationship between men and women and the degree of underdevelopment; Because the value of the significance level of the independent t-test is reported as 515%, and this estimate is above 05%, at the 5% error level, it can be concluded that the average underdevelopment of men of the same weight is the same; Therefore, the research hypothesis is confirmed. On the other hand, since the Man-Whitney test's significance level value is reported as 297%, and this

value is above 05% level at the 5% error level, it can be concluded that the level of underdevelopment of single and married people is the same; Therefore, the research hypothesis is confirmed.

Key Words: Iran, underdevelopment, paradigm, cultural structure, political structure, legal structure.

منابع

ازغندی، علیرضا، (1379)، ناکارآمدی نخبگان سیاسی ایران بین دو انقلاب، تهران، نشر قومس.

ازکیا و دیگران، مصطفی، (1387)، جامعه‌شناسی توسعه، تهران، انتشارات کیهان.

الیاسی، حمید، (1383)، واقعیات توسعه‌نیافتگی، تهران، انتشارات سهامی انتشار.

آشوری، داریوش، (1388)، دانشنامه‌ی سیاسی، تهران انتشارات مروارید.

بشیریه، حسین، (1387)، آموزش دانش سیاسی؛ مبانی علم سیاست نظری و تأسیسی، تهران، نشر نگاه معاصر.

پورملایی و دیگران، (1398)، واکاوی نقش فرهنگ ناسالم سیاسی (خرافه گرایی و تقدیرگرایی) بر توسعه‌نیافتگی عصر قاجار تا پیش از مشروطه، فصلنامه‌ی پژوهش‌های سیاسی و بین‌الملل، سال یازدهم، شماره‌ی 42.

پوریانی، محمدحسین، (1385)، پی‌آمدهای توسعه‌نیافتگی در چند دهه‌ی اخیر در ایران، فصلنامه‌ی بصیرت دانشگاه آزاد، سال سیزدهم، شماره‌ی 37.

چیلکوت، رونالد، (1390)، نظریه‌های سیاست مقایسه‌‌ای، ترجمه‌ی وحید بزرگی، تهران، انتشارات رسا.

درسلر، دیوید، (1388)، جامعه‌شناسی؛ بررسی تعامل‌ انسان‌ها، ترجمه‌ی مهرداد هوشمند و غلامرضا رشیدی، تهران، انتشارات اطلاعات.

روزخوش، مهدی، (1394)، نقد پیش‌فرض‌های معرفت‌شناسانه‌ی طرفداران شیوه‌ی تولید آسیایی در تبیین توسعه‌نیافتگی تاریخی ایران، فصلنامه‌ی سیاست، سال دوم، شماره‌ی ششم.

سایمون، دیوید، (1400)، پنجاه متفکر کلیدی توسعه، ترجمه‌ی مهدی فرهمند نژاد، تهران نشر ثالث.

عضدانلو، حمید، آشنایی با مفاهیم اساسی جامعه‌شناسی، تهران، نشر نی.

علیزاده، عبدالرضا، (1387)، مبانی رویکرد اجتماعی به حقوق؛ جستاری در نظریه‌های جامعه‌شناسی حقوق و بنیادهای حقوق ایران، قم، نشر زیتون.

عنبری، موسی، (1394)، ارزیابی جامعه‌شناختی نظریه‌ی استبداد ایرانی در تحلیل توسعه‌ی تاریخی ایران، فصلنامه‌ی مطالعات جامعه‌شناختی، دوره‌ی 22، شماره‌ی 1.

کوزر، لوئیس، (1382)، زندگی و اندیشه‌ی بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمه‌ی محسن ثلاثی، تهران، انتشارات علمی.

کیوی و دیگران، ریمون، (1385)، روش تحقیق در علوم اجتماعی؛ نظری و عملی، ترجمه‌ی عبدالحسین نیک‌گهر، تهران، انتشارات توتیا.

منتسکیو، شارل لویی دوسکوندا، (1391)، روح‌القوانین، جلد اول، ترجمه‌ی علی‌اکبر مهتدی، تهران، انتشارات امیرکبیر.

منزوی، مهشید، (1390)، اصول توسعه و عمران منطقه‌ای، تهران، نشر جهاد دانشگاهی.

ناعم، نیما، (1396)، موانع توسعه‌ی ایران، تهران، انتشارات نقد فرهنگ.

نوربخش، مرتضی، (1386)، جامعه‌شناسی عمومی، تهران، انتشارات بهینه.

واس، دی. اِی د، (1383)، پیمایش در تحقیقات اجتماعی، ترجمه‌ی هوشنگ نایبی، تهران، نشر نی.

هورکهایمر و دیگران، ماکس، (1389)، دیالکتیک روشنگری، ترجمه‌ی مراد فرهادپور و دیگران، تهران، انتشارات گام‌نو.

هیوود، اندرو، (1389)، سیاست، ترجمه‌ی عبدالرحمان عالم، تهران، نشر نی.