تقابل و تعامل سلطنت و حکومت از دیدگاه محقق سبزواری و شاه‌عباس اول صفوی

یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخی تمدن ایران، حکومت
صفویه (1501 تا 1736 م) است. دورۀ صفویه برخلاف برخی تلاش‌ها، سرآغاز گفتمان‌های جدیدی
در تاریخ ایران است. سلاطین صفوی با پشتوانه تیغ‌های برنده نیروهای خود به قدرت رسیدند،
ولی در ادامه در پویشی عقلانی برای توجیه دو نیاز بنیادین آنان یعنی عنصر مشروعیت و
قانون در ساختار اساسی دولت تن به اندیشه‌های سیاسی علمای طراز اول شیعه در دوره خود
دادند.

سلسله صفویه در زمان شاه‌عباس یکم
شاهد ساخت اندیشه سیاسی جدیدی است که با استفاده از اندیشمندان عصر خود بر اساس
الگوی کهن ایرانی انجام و تا پایان پادشاهی وی تقریباً پایدار ماند. در این پژوهش
عوامل، نتایج و اندیشه اصلاح‌گرایانه محقق سبزواری بررسی می‌گردد و با استفاده از
روش توصیفی، تحلیلی و با اتکا بر منابع اصلی، تأثیر اندیشه ایشان در حکومت‌داری شاه‌عباس صفوی بررسی می‌گردد.

گالری

نظرات